Ne Kadar Yaşıyoruz?

Hayatla kurduğumuz bağ ne kadar güçlü? Hayatın ne kadar içinde veya dışındayız? En önemlisi de ne kadar yaşıyoruz?

Tüm bu sorular bazen aklımı kurcalıyor. "Ya," diyorum kendi kendime. "Ya hayatı tam anlamıyla yaşamıyorsak? Ya bir şeyleri eksik bırakıyorsak hep?" Olmayacak, imkansız bir şey mi bu? Hayır, değil. Aksine tam da sorulması gereken sorular. Bir şeylerin farkına varamadan ölmek istemiyorsak bu sorular bizim için önemli olmalı.

Kahveye benzetiyorum bazen hayatı. Yaşıyoruz, ama ne kadar? Ya şu ana kadar kahveyi hep hafif içmişsek, yani hayatın tadına varamadıysak? Tıpkı hayatında hiç deniz görmemiş birinin küçük bir dereyi okyanuslar kadar büyük görmesi gibi... Ya şu ana kadar keşfedemediğimiz sonsuz okyanuslar varsa? Eğer yaşıyorsak hakkını her bakımdan vermemiz lazım. Bir defa geldik dünyaya, mantığıyla değil de bir defa gideceğim bu dünyadan, mantığı ile... Yani sadece içinde yaşadığımız hayatı düşünmek yeterli olmaz sanıyorum. Atacağımız adımı değil de attığımız adımı düşünürsek ne kadar sağlıklı yürüyebiliriz ki?

Velhasılıkelam demek istediğim farkındalık.  İsteyerek yaptığımız, istemeyerek yaptığımız, isteyerek yapmadığımız ve farkında olmadığımız için yapmadığımız şeyleri bilmek bizi daha mutlu edebilir. Cahillik çoğu zaman mutluluk olsa bile bilginliğin getirdiği mutluluk çok daha makbuldür.