Şiir Hüznü -Sabah, Gece-

Şiir Hüznü koydum adını. Bazı şiirleri her okuyuşumdaki içimi kaplayan o hisse bu adı verdim. İmgeler getiriyor hüznü, bize sunuyor. Biz de her okuyuşumuzda biraz daha kullanıyoruz onu. Ama farklı zamanlarda ve farklı şekillerde... 

Mesela serin bir sabah, balkonda yeni bir günle tanışırken birkaç dize geliverir aklınıza. İçinizden tekrarlayıp durursunuz. Her tekrarlayışınızda biraz daha içinize işlediğini hissedersiniz. Bunda havanın serin olmasının da etkisi vardır tabi... Onun etkisi gün boyunca devam eder. Tam bir "hüzünlü" havası vermez ama içinizde bir hüzün kırıntısı tüm gün dolanır. Gülerken hissettirir kendini, ya da tek başınıza kaldığınızda... Güne mutluluk veren bir hüzünle başlamak için ideal yöntem, serin havada şiir...

Diğer bir vakit ise, gecedir. Bu zaman dilimi duygularımızın en baskın ve mantığımızın da en çekinik olduğu dönemdir. Bunun içindir ki en ufak bir şeyle duygulanabiliriz. Şiirlerse ufak değil, duygulanmak için "kocaman" şeylerdir. Bu yüzden okuduğunuz güzel bir şiir sizi her şeyinizle etkisi altına alabilir. Belki o daha önce de bahsettiğimiz "yastığa" gömülüp şiirin verdiği hissi güzel bir çikolata yiyormuşçasına yavaş yavaş, tadını çıkara çıkara yaşarsınız. Belki yatakta kıvranır, duygularınızın sizi tamamiyle ele geçirmesine izin verir ve düşünmeden hareket eder, yalnızca içinizden geçenleri yaparsınız. Bir şiirle bile yorgun düşebilirsiniz. Zaten günün yorgunluğunu taşıyorken bir de şiirin verdiği yorgunluğu taşıyamaz bedeniniz. İşte en güzel kısım da şimdi başlar:

Güzel bir şiirden sonra uyumak...